Σαιζόν » 2008-2009 » Οι έμποροι
Οι έμποροι
Μια παράσταση μεγάλης σκηνικής πρωτοτυπίας κι ένα έργο εξαιρετικά επίκαιρο, που μιλάει για την εποχή μας με τη γλώσσα της εποχής μας. Μιλάει για την εργασία και την ανεργία ως κοινωνικό και υπαρξιακό πρόβλημα, για τη μοναξιά και τη φιλία, για τις μεταφυσικές διαφυγές από την καθημερινή πραγματικότητα.
Πρόκειται για μια θεατρική παραβολή, τον τίτλο της οποίας φωτίζει με τα λόγια του ένα από τα πρόσωπα του έργου: "Είμαστε ακριβώς σαν τους εμπόρους, μοιάζουμε με τους πωλητές. Πουλάμε την εργασία μας, πουλάμε το χρόνο μας. Ό,τι πιο πολύτιμο διαθέτουμε. Το χρόνο της ζωής μας. Την ίδια τη ζωή μας. Είμαστε έμποροι της ζωής μας".
Κεντρικό γεγονός, η αφήγηση μιας ιστορίας προς τους θεατές με δύο τρόπους ταυτοχρόνως: με τις λέξεις και με τη γλώσσα των σωμάτων. Η πλοκή ακυρώνει γρήγορα την ουδετερότητα του λόγου, το εξωπραγματικό εισβάλλει στο πραγματικό, οι πράξεις των ατόμων αντιφάσκουν με την συλλογική ρητορεία. Μέσα σε ένα σύμπαν ειρωνικό και τραγικό, ο συγγραφέας συνθέτει μια συναρπαστική εικόνα της σύγχρονης ζωής. ΄Οπως γράφει ο ίδιος, "ο λόγος δεν είναι αντικειμενικός, το αντίθετο μάλιστα, οι πράξεις που αναδύονται από την αφήγηση συμβαίνει συχνά να τη διαψεύδουν. Εναπόκειται στο θεατή να συμπληρώσει με τη βοήθεια της φαντασίας του, ή και να ονειρευτεί, το νόημα αυτής της παραβολής".
Διανομή
- Αφηγήτρια
- Έφη Σταμούλη
- Φίλη
- Νανά Παπαγαβριήλ
- Θείος/Πατέρας
- Νίκος Λύτρας
- Αδελφή
- Μαριέττα Σπηλιοπούλου
- Πόρνη
- Μομώ Βλάχου
- Ψευτογιός
- Δημήτρης Βάρκας
- Πολιτικός
- Κυριάκος Δανιηλίδης
- Παράξενο κορίτσι/Μητέρα
- Ελένη Βλαχοπούλου
Συντελεστές
- Μετάφραση
- Γιάννης Λεοντάρης
- Σκηνοθεσία
- Γιάννης Λεοντάρης
- Σκηνικά-Κοστούμια
- Μαρία Καβαλιώτη
- Ηχητικός σχεδιασμός
- Γιάννης Λεοντάρης
- Φωτισμοί
- Χρήστος Γιαλαβούζης
- Βοηθός σκηνοθέτη
- Κορίνα Βασιλειάδου
- Οργάνωση παραγωγής
- Βασίλης Τζαφέρης
Σκηνοθετικό σημείωμα
Οι Έμποροι δεν είναι ένας καθρέφτης της πραγματικότητας. Ο Πομμερά δε δίνει απαντήσεις. Δημιουργεί σιωπές και κενά. Δεν μεταφράζει την ανεργία, την αλλοτρίωση, την τραγωδία των σχέσεων, τη βαρβαρότητα των πόλεων, σε καλλιτεχνικό γεγονός. Δημιουργεί επί σκηνής ένα σύμπαν με δικούς του νόμους, με δικές του σκοτεινές περιοχές, με ανθρώπινα πλάσματα που δεν μιλούν, αλλά ζουν, αναπνέουν και πονούν πραγματικά. Ο θεατής δεν καλείται να το αποκρυπτογραφήσει ούτε να το ερμηνεύσει, αλλά μόνο να το παρατηρήσει. Ωστόσο, ο ιδιοτελής Πομμερά δηλητηριάζει σιγά σιγά τη σκέψη του. Πιστεύω ότι μετά το τέλος της παράστασης, και αφού παρέλθει ένα – πάντα απαραίτητο και πολύτιμο – διάστημα απόλυτης αμηχανίας, το κείμενο αρχίζει να αποκαλύπτεται με μικρές εκρήξεις που λαμβάνουν χώρα μέσα στο κεφάλι του θεατή. Είναι οι ίδιες εκρήξεις που ακούν μέσα στο κεφάλι τους κάποια στιγμή τα πρόσωπα του έργου. Και τότε, μ’ έναν τρόπο ανεξήγητο, ο θεατής συνειδητοποιεί ότι οι εκρήξεις έχουν συμβεί στ’ αλήθεια. Ότι αυτά που είδε λίγο πριν δεν είναι θέατρο. Είναι αληθινά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΕΟΝΤΑΡΗΣ
Περιοδείες - Φεστιβάλ
11 - 13 Ιουνίου 2009 |
Το Σχολείον, Χώρος ΒΦεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου 2009 |
17-19 Απριλίου 2010 |
Θέατρο Τέχνης-«Κάρολος Κουν» (Φρυνίχου)Τον Δημήτρη Βάρκα αντικαθιστά ο Μάριος Μεβουλιώτης. |
24 Απριλίου 2010 |
ΔΗΠΕΘΕ Σερρών (Δημοτικό θέατρο «Αστέρια»)Τον Δημήτρη Βάρκα αντικαθιστά ο Μάριος Μεβουλιώτης. |
ΠΡΕΜΙΕΡΑ: Σάββατο, 15-11-2008
Η Πειραματική Σκηνή της «Tέχνης» συμμετείχε στα 43α «Δημήτρια» του Δήμου Θεσσαλονίκης με τους "Εμπόρους" του Ζοέλ Πομμερά. Oι παραστάσεις δόθηκαν στις 15, 16 και 17 Νοεμβρίου 2008.
Παραστάσεις της σαιζόν
- Dracula in Far West
- Απόψε τρώμε στης Ιοκάστης
- Θεσσαλονίκη σε πρώτο πρόσωπο
- Μέρες ολόκληρες, νύχτες ολόκληρες
- Ο γυάλινος κόσμος
- » Οι έμποροι
- Στην εξοχή
- Τα σαράντα κλειδιά
Σχετικά δημοσιεύματα
- Πειραματική σκηνή της "Τέχνης", "Οι έμποροι" με τα υπαρξιακά προβλήματα Έτος: 2009
- Θαλερή «Πειραματική Σκηνή της "Τέχνης"» Έτος: 2008
- Ποιητική ανατροπή του πολιτικού θεάτρου Έτος: 2009
- "Αρουραίοι" του Χάουπτμαν και "Έμποροι" του Ζοέλ Πομμερά Έτος: 2009
- Η παράσταση ως γραφή Έτος: 2009
Σχετικά έντυπα
- Ζοέλ Πομμερά "Οι έμποροι" Κατηγορία: ΑφίσεςΑφίσες Παραστάσεων
- Καρτολίνο Απριλίου 2010 Κατηγορία: 2010
Απόψεις
Ο Γιάννης Λεοντάρης επιδίωξε την ακρίβεια. Απαραίτητη για το συγκεκριμένο έργο. Και την πέτυχε. Η ακρίβεια αυτή μουσικήν ποιεί. Γύρω από τον ακριβή, λιτό αλλά ποτέ καθημερινό –που θα ευτέλιζε το κείμενο- λόγο της αφηγήτριας περιδινίζεται με τρόπο ιδεώδη μια ‘ορχήστρα δωματίου’, ένα σύνολο σαν σύγχρονου χορού… Η Έφη Σταμούλη αίρει το ασήκωτο βάρος της αφηγήτριας. Με αξιοθαύμαστο έλεγχο. Υλοποιώντας το λόγο του Πομμερά με αμεσότητα και απλότητα- καίρια. Ένα έργο απόλυτα ταυτισμένο με το εδώ και το σήμερα, σε μια εξαίρετη παράσταση. Μην τη χάσετε!
Όταν μιλάμε για ανανέωση, για γόνιμο διάλογο με τα νέα εκφραστικά μέσα στο θέατρό μας, εννοούμε κάτι σαν αυτό.
Η γλώσσα ως υπόκριση είναι τεχνολογημένη τόσο ιδιαίτερα, ώστε μεταφέρει εξειδικευμένες δονήσεις στην ακοή αλλά και εικαστικές παραπομπές στη φαντασία του θεατή.
Eίναι ένα απολύτως πολιτικό, χωρίς ίχνος πολιτικολογίας έργο και με άκρως ιδιόμορφη γραφή.
Ένα έργο άρτιο, ενδιαφέρον, επίκαιρο και, πάνω απ’ όλα, πέραν του συνηθισμένου.