«Τα σαράντα κλειδιά» στο θέατρο «Αμαλία» από την Πειραματική Σκηνή της «Τέχνης»

Μεγάλη και σημαντική είναι η προσφορά και στο χώρο του θεάτρου για παιδιά στη Θεσσαλονίκη της Πειραματικής Σκηνής της «Τέχνης», εδώ και πολλά χρόνια (από το 1979). Εμπνευστής της προσπάθειας ο καλλιτεχνικός διευθυντής και καθηγητής Θεατρολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης – σκηνοθέτης Νικηφόρος Παπανδρέου. Με παραστάσεις που σημείωσαν μεγάλη επιτυχία, όπως: Οδύσσεια, Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας, Περπατώ εις το δάσος, Το όνειρο του Ρο, Τζιτζιμιτζιχοτζιριά κ.ά., η προσπάθεια της Σκηνής συνεχίζεται με μια πολύ καλοδουλεμένη παράσταση του έργου: Τα σαράντα κλειδιά (θεατρική διασκευή του σκυριανού παραμυθιού Η Μαρδίτσα). Λαϊκό παραμύθι, με αλληλοδάνεια στοιχεία και μοτίβα του ευρωπαϊκού παραμυθιού, διαθέτει πολλούς από τους αγαπημένους, αλλά και από τους αντιπαθείς των παιδιών ήρωες: Βασιλιάδες και βασίλισσες, μητριά/μάγισσα, καλή γριά, τρία αδέρφια, ψαράς, πουλάκι, κηπουρός του βασιλιά, δάφνη, κ.ά., με συμβολικά μαγικά στοιχεία, με λυρισμό και υπερρεαλισμό. Η ζωή και ο θάνατος, οι δυσκολίες της ζωής, η αγάπη, η αγωνιστικότητα, η ζήλεια και το μίσος, η καλοσύνη και η κακία βρίσκονται στον πυρήνα του μύθου και όπως πάντοτε στα παραμύθια τελικά θριαμβεύει το καλό. Στο θεατρικό κείμενο, όπως και στο σκυριανό παραμύθι, ενυπάρχουν στοιχεία από τα παραμύθια Η Χιονάτη και οι εφτά νάνοι, Η Σταχτοπούτα, Η ωραία κοιμωμένη κ.ά., τα οποία μπολιάζονται με τα ελληνικά λαϊκά παραμυθιακά στοιχεία, στο δραματικό χωροχρόνο. Η ευφάνταστη σκηνοθετική άποψη της Ελένης Δημοπούλου εντυπωσιάζει τα παιδιά/θεατές. Μας προσφέρει μια καταπληκτική παράσταση, με «νεύρο» και γοργή εξέλιξη της πλοκής, απόρροια του αεικίνητου των ηθοποιών και όχι μόνο. Στα θετικά: Η αλληλοδιαδοχή εικόνων και περιστατικών, η πλούσια ευρηματικότητα σε κοστούμια και σκηνικά, ο πεντακάθαρος λόγος και η αρμονική κίνηση των ταλαντούχων ηθοποιών, οι οποίοι ενσαρκώνουν διάφορους ρόλους, ακόμη και αυτόν του αφηγητή. Ετσι, συνυπάρχουν παραμυθιακά μαγικά και μη στοιχεία, που είναι αρμονικά δεμένα, χωρίς κενά στο σκηνικό χρόνο. Άλλα θετικά στοιχεία είναι: Η καλή μουσική και τα αποδοσμένα στην εντέλεια τραγούδια, το διάχυτο έξυπνο χιούμορ, οι χορευτικές κινήσεις, το θεατρικό παιχνίδι, οι αυτοσχεδιασμοί. Όλα δημιουργούν ατμόσφαιρα, συμβάλλουν στην ένταση και ύφεση της πλοκής, στη δράση των ηρώων, στην έξαρση των συναισθημάτων ηθοποιών και κοινού. Τα σκηνικά – κοστούμια είναι του Ρίτσαρντ Άντονι, η μουσική του Κώστα Βόμβολου, η χορογραφία της Μέλπως Βασιλικού και τους ρόλους αποδίδουν οι: Ελένη Βλαχοπούλου, Μομώ Βλάχου, Κυρ. Δανιηλίδης, Στ. Ευκολίδης, Μάριος Μεβουλιώτης, Νανά Παπαγαβριήλ, Τάσος Τσουκάλης.