Ποιος είναι δίπλα μου;,Πένυ Φυλακτάκη

Δημοσιεύματα

Κυριακή βράδυ στη βίλα με τον Βυσσινόκηπο

ΕΥΤΥΧΩΣ, αυτή η έπαυλις δεν πωλείται. Δυστυχώς, έπρεπε να πουληθεί η άλλη, εκείνη με τον Βυσσινόκηπο -αλλά αυτή την ιστορία την έχει αφηγηθεί (και πολύ καλά) ο Τσέχωφ. Βεβαίως και δεν πωλείται η Βίλα Καπαντζή, στην Ανάληψη, αν και το πωλητήριο στην είσοδό της ανησύχησε τους προσκεκλημένους για μια βραδιά στο σαλόνι της. Ευτυχώς, γρήγορα οι οικοδεσπότες τούς καθησύχασαν: δεν θα άλλαζαν οι ιδιοκτήτες της, δεν θα έπεφτε κι αυτή στα χέρια των νεόπλουτων, όπως συνέβη με την τσεχοφική.

Έτσι, οι προσκεκλημένοι πέρασαν στο σαλόνι, πήραν τις θέσεις τους, άκουσαν τις φωνές από τα διπλανά δωμάτια, κατάλαβαν πως το τρένο που θα μετέφερε και τους ιδιοκτήτες τής έπαυλης δεν είχε φτάσει ακόμη, αλλά όλα ήταν έτοιμα για την υποδοχή τους. Τα κεριά φώτιζαν το ένα δωμάτιο, η υπηρετριούλα άναψε και τα φώτα στο σαλόνι, όλα έμοιαζαν τακτοποιημένα -έστω κι αν κάποιο ντουλάπι δεν έκλεινε καλά, χωρίς κανείς να ενδιαφέρεται για την επιδιόρθωσή του. Και γιατί να το κάνει, αφού οι ιδιοκτήτες τού μεγάλου σπιτιού και του ακόμη μεγαλύτερου κτήματος τριγυρνούσαν στο εξωτερικό, απολαμβάνοντας τη ζωή τους. Έτσι ξένοιαστοι θα μπουν στο σαλόνι και η ιστορία του Βυσσινόκηπου, όπως την έγραψε ο Άντον Τσέχοφ και την παρουσιάζει η Πειραματική Σκηνή της Τέχνης, θα αρχίσει.

Ναι, αυτή η έπαυλις θα πουληθεί και σύντομα οι βυσσινιές τού κήπου της θα υπάρχουν ίσως μόνο σε κάποιες φωτογραφίες του οικογενειακού άλμπουμ των Αντρέγεβιτς. Τα φώτα θα σβήσουν και οι ήρωες της κωμωδίας, όπως τη χαρακτηρίζει ο συγγραφέας της, θα χορέψουν για άλλη μία φορά, κερδίζοντας το χειροκρότημα των προσκεκλημένων τους. Το δικαιούνται. Η σκηνοθέτις Χριστίνα Χατζηβασιλείου πέτυχε να διατηρηθεί η δύσκολη ισορροπία μεταξύ του χαμόγελου που προκαλεί η -συχνά γελοία- συμπεριφορά των προσώπων του Τσέχοφ με τη συγκίνηση που προκαλεί στον θεατή η συνειδητοποίηση πως, τελικά, αυτά τα πρόσωπα θα πληγωθούν βαθύτατα, χωρίς τα πιο πολλά να έχουν αντιληφθεί πώς έφθασαν σ΄ αυτό το σημείο της πτώσης. Πέτυχε -και μάλιστα με πολύ έξυπνο τρόπο- να μειώσει τη διάρκεια του έργου χωρίς καμία απώλεια ως προς το νόημά του, να δώσει λύσεις για να κινηθούν οι ηθοποιοί στον ελάχιστο χώρο που έχουν στη διάθεσή τους, αλλά και να δώσει την αίσθηση ενός σπιτιού, όπου υπάρχει μεν ζωή, αλλά και το στοιχειώνουν πολλά μυστικά.

Είχε και τη βοήθεια των εξαιρετικών ηθοποιών: λάμπουν όλοι τους και, με εξαιρετική ικανότητα, ελέγχουν τα εκφραστικά τους μέσα. Νιώθοντας σχεδόν την ανάσα των θεατών, γελούν, κλαίνε και ερωτεύονται, χορεύουν, ελπίζουν και απογοητεύονται. Θα αναφερθούν με τη σειρά που υπάρχουν και στο λακωνικό μεν, αλλά ουσιαστικό στις πληροφορίες που δίνει δίφυλλο πρόγραμμα της παράστασης -και είναι η Έφη Σταμούλη, ο Στάθης Μαυρόπουλος, η Άννα Ευθυμίου, η Σοφία Βούλγαρη, ο Μιχάλης Συριόπουλος, ο Κυριάκος Δανιηλίδης, ο Μάριος Μεβουλιώτης, ο Γιώργος Δημητριάδης, η Μαρίτα Τσαλκιτζόγλου, ο Γιώργος Φράγκογλου και ο Ηλίας Παπαδόπουλος.

Εύγε σε όλους, διότι, πέρα από τις όποιες επιδόσεις τους, όλοι συνέβαλαν στο ευφρόσυνο αποτέλεσμα. Αναφέρθηκαν συχνά οι λέξεις «οικοδεσπότες» και «φιλοξενούμενοι»: ήταν αναγκαίο, διότι στο σαλόνι της Βίλας Καπαντζή, που γενναιόδωρα παραχώρησε το Μορφωτικό Ίδρυμα της Εθνικής Τραπέζης-ΜΙΕΤ (το οποίο στεγάζει εκεί πολλές από τις σημαντικές δραστηριότητές του), συναντήθηκαν όχι θεατές ακόμη μίας θεατρικής παράστασης, αλλά φίλοι της Πειραματικής Σκηνής της Τέχνης, που συνεχίζει -παρά τις αντιξοότητες- την προσφορά της. Αρκεί να μετρηθεί ο αριθμός των ηθοποιών που παίρνουν μέρος στην παράσταση, σε καιρούς που τρία άτομα επί σκηνής θεωρούνται πλήθος...

Και είναι ίσως άκομψο να ειπωθεί, αλλά ο χώρος του ΜΙΕΤ έδωσε ερεθίσματα ικανά, για να στηθεί μία από τις καλύτερες παραστάσεις στην ιστορία της.

Έντυπο: Επιλογές

Συντάκτης: Κώστας Μαρίνος

Ημερομηνία δημοσίευσης: 03.03.2013

Παράσταση: Βυσσινόκηπος