Δημοσιεύματα
Παραδεισένιος "Βυσσινόκηπος" (Άποψη για το "Βυσσινόκηπο")
Στη βίλα Καπαντζή, ώρα 21.00. Ένα υπέροχο αρχοντικό γίνεται σκηνικό δράσης για το "Βυσσινόκηπο" που είναι προς πώληση. Δεν είναι θεατρικός χώρος. Αλλά γίνεται χώρος αναγέννησης ηρώων του Τσέχωφ.
Η "Πειραματική Σκηνή της Τέχνης", επιχειρεί να ανεβάσει το τέταρτο έργο του συγγραφέα, στη θεατρική πορεία της. Τώρα πια, που το θέατρο ΑΜΑΛΙΑ, δεν αποτελεί το χώρο έκφρασής της, εκείνη σε νομαδική τροχιά, βρίσκεται στο υπέροχο κτήριο ΜΙΕΤ, όπου 45 θέσεις, αποκλειστικά και μόνο, περιμένουν τους θεατές, ολόγυρα εντός του σπίτιού, να γίνουν κοινωνοί ενός κλασσικού κειμένου, επίκαιρου όσο ποτέ.
Τέλος εποχής, ανατροπή, ανασφάλεια, ήττα και παρακμή. Οικονομικό τέλμα. Περιπέουσα αξιοπρέπεια. Αυταπάτη στη ζωή και ειλικρίνεια μοναχά στο βλέμμα. Το δήθεν και το αυθεντικό σε πρώτο πλάνο. Σε ένα έργο, τόσο δράμα, όσο και κωμωδία. Γιατί αυτή είναι η ζωή. Και μια αχτίδα φωτός, όπως του φινάλε, σε κλειδαμπαρωμένα σπίτια και μυαλά, πάντα θα υπάρχει.
Το κείμενο ευτύχησε στα χέρια της Χριστίνας Χατζηβασιλείου. Πέραν του σκηνικού ευρήματος, της ουτοπικής πραγματικότητας ως σκηνικό δράσης των ηρώων, το ανέβασμα δεν στάθηκε μοναχά εκεί. Στη τοπογραφική συνθήκη. Προχώρησε και παραπέρα. Και δεύτερα και τρίτα επίπεδα. Φώτισε πτυχές του ατέλειωτου κειμένου και έδωσε το χώρο στους ηθοποιούς να κάνουν ερμηνείες ουσίας.
Η Έφη Σταμούλη, πάντα άρτια, σε αυτό το ρόλο μοχθεί για ότι καλύτερο και το επιτυγχάνει. Η Άννια, κατα κόσμον Άννα Ευθυμίου, πολύ καλή μέσα σε όλη την ατμόσφαιρα του έργου. Ο αιώνιος φοιτητής, Τροφίμοφ από τον Κυριάκο Δανιηλίδη, καίριος. Ο Κυριάκος Δανιηλίδης πάντα εξαιρετικός, με ότι καταπιάνεται, το έχω ξαναπεί. Πόσο μάλλον, όταν αναμετριέται με τα μεγάλα κείμενα και βγαίνει νικητής.
Καταπληκτικός Γιώργος Δημητριάδης στο ρόλο του Επιχόντοφ. Τσεχωφικός μακράν!
Ως έπρεπε ο Ηλίας Παπαδόπουλος στον Γιάσα, μα και η Μαρίτα Τσαλκιτζόγλου με τη Σοφία Βούλγαρη, στους ρόλους της Ντουνιάσα και της Βάρια αντίστοιχα.
Σωστός ο Στάθης Μαυρόπουλος, ο Μάριος Μεβουλιώτης και ο Γιώργος Φραγκόγλου.
Μα η έκπληξη της παράστασης είναι άλλη. Ο Μιχάλης Συριόπουλος. Κύριος των μέσων του. Σε μια ερμηνεία συγκινητικά εσωτερική. Άρτιος. Τσεχωφικά άρτιος. Ο Μιχάλης Συριόπουλος έχει πολύ μέλλον μπροστά του. Ανήκει σε ότι καλύτερο έβγαλε, αυτή τη χρονιά, η πόλη της Θεσσαλονίκης. Σημειώστε το όνομα του και απολαύστε την ερμηνεία του, σε αυτό τον ευλογημένο "Βυσσινόκηπο".
Ένα μεγάλο μπράβο ανήκει στο Νικηφόρο Παπανδρέου, που σε χαλεπούς καιρούς, δεν το βάζει κάτω και ανεβάζει σπουδαία έργα με έντεκα ανθρώπους απέναντι σε σαρανταπέντε θεατές, σε χώρους-τόλμημα.
Άψογη και βατή η μετάφραση της Χρύσας Προκοπάκη. Σωστή μουσική επένδυση, μα θαρρώ το "Ας ερχόσουν για λίγο" με τη Δανάη Στρατηγοπούλου, δεν ήταν απαραίτητο. Όχι ότι ήταν κακό.
Φωτισμοί, για τον εν λόγω χώρο, καλοί από την Μαρία Λαζαρίδου, ενώ τα κοστούμια απέπνεαν ως όφειλαν, τη ζωτικότητα των ηρώων (Αλεξ.Μπουσουλέγκα-Ράνια Υφαντίδου).
Για ενενήντα λεπτά, ήμουν εκεί. Είδα το "Βυσσινόκηπο" να πωλείται. Το σπίτι να ερημώνει. Είδα τη κατάρρευση των ηρώων. Δεν είδα.Λάθος μου. Ήμουν.Ήμουν μπροστά. Το έζησα. Μέτοχος του ταξιδιού. Και αυτή τη θεατρική μέθεξη, σας την προτείνω ανεπιφύλακτα.
Στοιχεία δημοσιεύματος
Έντυπο: http://www.mysalonika.gr
Συντάκτης: Γιώργος Παπανικολάου
Ημερομηνία δημοσίευσης: 10.03.2013
Παράσταση: Βυσσινόκηπος