Πειραματική Σκηνή της Τέχνης - Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας-Γ΄

Σαιζόν » 2004-2005 » Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας-Γ΄

Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας-Γ΄

Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, 1594-1596

Κάτω απ' το φως του φεγγαριού, μέσα σ' ένα μαγεμένο δάσος, μια νύχτα γεμάτη εκπλήξεις και ανατροπές, ποίηση και χιούμορ. Άνθρωποι και ξωτικά μπλέκονται σε απροσδόκητες περιπέτειες, καθώς πασχίζουν να νικήσουν στο παιχνίδι του έρωτα και του θεάτρου.

Διανομή

Οι ευγενείς

Θησέας: Κυριάκος Δανιηλίδης

Ιππολύτη: Άννα Κυριακίδου

Αιγέας: Χρήστος Παπαδημητρίου

Λύσανδρος: Μάριος Μεβουλιώτης

Δημήτρης: Θανάσης Ζέρβας

Ερμία: Μαρίτα Τσαλκιτζόγλου

Ελένη: Αθηνά Ευσταθίου

Οι μαστόροι

Στημόνης/Πύραμος: Χρήστος Παπαδημητρίου

Φυσούνης/Θίσβη: Μάριος Μεβουλιώτης

Καζάνης/Τοίχος: Μαρίτα Τσαλκιτζόγλου

Ροκάνης/Λιοντάρι: Θανάσης Ζέρβας

Κυδώνης/Φεγγάρι: Κυριακή Ματσακίδου

Τα ξωτικά

Όμπερον: Κυριάκος Δανιηλίδης

Τιτάνια: Άννα Κυριακίδου

Δαιμόνιο: Αθηνά Ευσταθίου

Πουκ: Νανά Παπαγαβριήλ

Συντελεστές

Μετάφραση: Βασίλης Ρώτας
Διασκευή-Σκηνοθεσία: Νικηφόρος Παπανδρέου
Σκηνικά-Κοστούμια: Μαρία Καραδελόγλου
― » ―: Μαρίνα Κελίδου
― » ―: Όλγα Χατζηιακώβου
Μουσική: Κώστας Βόμβολος
Κινησιολογία: Στέλλα Μιχαηλίδου
Φωτισμοί: Στράτος Κουτράκης
Βοηθός σκηνοθέτη: Χριστ. Χατζηβασιλείου
Οργάνωση παραγωγής: Βασίλης Τζαφέρης

Από το πρόγραμμα της παράστασης

Το Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας συνοδεύει ολόκληρη τη διαδρομή μας. Με το έργο αυτό ξεκίνησε την αβέβαιη περιπέτειά της η Πειραματική Σκηνή της «Τέχνης», πριν από 25 ακριβώς χρόνια: στις 18 Οκτωβρίου 1979, σε μια αίθουσα που δεν υπάρχει πια, το θέατρο «Άδωνις», που μας είχε γενναιόδωρα παραχωρήσει η Ρούλα Πατεράκη. Το ανέβασα ξανά δέκα χρόνια αργότερα, το καλοκαίρι του 1990, στο Δημοτικό Θέατρο Κήπου, και φέτος, τρίτη φορά, για τα εικοστά πέμπτα γενέθλια του θιάσου.

Στην παράσταση προσπαθήσαμε να αναδείξουμε τη νεανική ορμή που διατρέχει όλο το κείμενο: σαν κακομαθημένα παιδιά συμπεριφέρονται τα ξωτικά του δάσους, ανεύθυνοι και γεμάτοι φλόγα παραδίνονται οι τέσσερις νέοι στον έρωτα και τις διαψεύσεις του, με ενθουσιασμό ρίχνονται οι μαστόροι στην περιπέτεια του θεάτρου.

Δεν παρουσιάζουμε ένα «παιδικό» έργο βασισμένο στη σαιξπηρική κωμωδία, αλλά το ίδιο το κείμενο του Σαίξπηρ. Η διασκευαστική μας παρέμβαση συνίσταται κυρίως στη σύμπτυξη του κειμένου, με στόχο μια παράσταση γοργών ρυθμών και μικρής διάρκειας, τέτοια που να μπορούν να την παρακολουθήσουν και οι θεατές που αδημονούν γρήγορα, όπως είναι τα παιδιά.

Η φετινή παράσταση δεν αποτελεί επανάληψη εκείνης του 1979. Άλλωστε όλοι οι καλλιτεχνικοί συντελεστές και όλοι οι ηθοποιοί είναι διαφορετικοί. Ωστόσο, αυτή η εμπειρία υπάρχει πίσω μας, κατά κάποιο τρόπο τη συνεχίζουμε, σε κάποια σημεία μάλιστα υπάρχουν και συνειδητές παραπομπές σ’ αυτήν. Ας θεωρηθεί λοιπόν αυτό το ανέβασμα ένας φόρος τιμής σε δυο φίλους που μας άφησαν πρόωρα: στον σκηνοθέτη της πρώτης παράστασης Κόλιν Χάρις, και στον ανεπανάληπτο Στημόνη της, τον αξέχαστο Χρήστο Αρνομάλλη.

Ν. Π.