Από το πρόγραμμα της παράστασης

Ας μιλήσουμε για ταξίδια.

Πριν δέκα χρόνια περίπου, έζησα τη χαρά του ανεβάσματος του πρώτου μου θεατρικού έργου. Εδώ. Σ’ αυτήν την αίθουσα, σ’ αυτή τη σκηνή. Ήταν μια Ιουλιέτα που την έλεγαν Λυδία, ήμουν κι εγώ που δεν ήξερα σχεδόν τίποτα για το θέατρο. Το μόνο που ήξερα ήταν ότι ήθελα να μάθω. Έτσι αρχίζει κανείς να μαθαίνει: από επιθυμία και από πείσμα. Και υπάρχουν επιθυμίες που καμιά φορά πραγματοποιούνται, όπως και πείσματα που βγαίνουν σε καλό. Με τον καιρό, ήρθαν άλλα: έργα, συνεργασίες, παραστάσεις, ονόματα και διευθύνσεις, σταθερά και κινητά τηλέφωνα, κι αισθήματα. Γυρίζει όμως πάντα κανείς στην αρχή του. Όχι από νοσταλγία αλλά από ανάγκη: για να ξαναβρεί τα φώτα πορείας για τη συνέχεια. Εξακολουθώ να μην ξέρω τίποτα για το θέατρο, αν και, μερικές φορές, μου φαίνεται πως ξέρω περισσότερα απ’ όσα θα ήθελα, γι’ αυτό καλύτερα να κάνω πως δεν ξέρω, σκέφτομαι. Να μην ξέρω και να ξεκινάω να γράψω κάθε φορά σα να είναι η πρώτη φορά. Κι ό,τι μου δείξει το χαρτί. Έτσι γεννήθηκε το αποψινό έργο: από την εικόνα ενός πίνακα του Ρέμπραντ σ’ ένα λεύκωμα ζωγραφικής, με την Έφη και τον Δημήτρη στο μυαλό μου και μ’ ένα σωρό άδοξα ειδύλλια στο φόντο. Κι έτσι ολοκληρώθηκε: σαν ένα σύντομο τραγούδι χωρισμού σε σκηνή και πλατεία, με τον Γιάννη Μόσχο στη διεύθυνση της ορχήστρας. Για τα υπόλοιπα θα μιλήσει η παράσταση. Μια τελευταία κουβέντα μόνο: για το φως που αισθάνομαι να έχει αυτό το έργο μόνο και μόνο γιατί συνυπάρχει στο ίδιο δραματολόγιο με ένα έργο της Λούλας Αναγνωστάκη. Κι αυτό – τώρα πια μπορώ να το πω – είναι ένα κερδισμένο μου όνειρο.

ΑΚΗΣ ΔΗΜΟΥ

Ένας έρωτας από το παρελθόν επιστρέφει στο παρόν. Ένας άντρας και μια γυναίκα, δύο ηθοποιοί, με αφορμή μια παράσταση ξαναβρίσκονται. Οι ρόλοι τους στο έργο μπλέκονται με τη ζωή τους. Χαμένοι ανάμεσα στη ζωή και στο θέατρο, στο παρελθόν και στο παρόν, στην αλήθεια και στο ψέμα, στον έρωτα και στην αγάπη, ψάχνουν να βρουν την άκρη του κουβαριού. Κάπου κοντά τους, κάπου κοντά μας, ίσως υπάρχει ένα φως για κάθε σκοτάδι. Κάπου μακριά ένας πλανόδιος τραγουδά:

You must remember this,

A kiss is just a kiss,

A sigh is just a sigh,

The fundamental things apply,

As time goes by...

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΟΣΧΟΣ