Η νίκη,Λούλα Αναγνωστάκη

Σαιζόν » 2004-2005 » Η νίκη

Η νίκη

Λούλα Αναγνωστάκη, 1978

Η Πειραματική Σκηνή της "Τέχνης", που γιορτάζει τα 25 της χρόνια ανεβάζοντας τέσσερα νεοελληνικά έργα, αρχίζει με ένα από τα σημαντικότερα κείμενα του μεταπολεμικού μας θεάτρου. Η Νίκη, με λόγο σκληρό και συνάμα ποιητικό, παρουσιάζει πρόσωπα, σχέσεις και καταστάσεις πολύ γνώριμες σε όλους τους Έλληνες, αποκαλύπτοντας ωστόσο μιαν αλήθεια πανανθρώπινη.

Διανομή

Νίκος
Δημήτρης Σακατζής
Βάσω
Έφη Σταμούλη
Γριά
Μένη Κυριάκογλου
Μικρή
Νανά Παπαγαβριήλ
Δήμος
Δημήτρης Ναζίρης
Σταύρος
Θανάσης Ζέρβας
Θύμιος
Νίκος Λύτρας
Μικρός
Κωνσταντίνος Μαυρόπουλος

Συντελεστές

Σκηνοθεσία
Σωτήρης Χατζάκης
Σκηνικά-Κοστούμια
Έρση Δρίνη
Φωτισμοί
Χρήστος Γιαλαβούζης
Μουσική επιμέλεια
Σωτήρης Χατζάκης
Οργάνωση παραγωγής
Βασίλης Τζαφέρης

Από το πρόγραμμα της παράστασης

Στη σκηνή, ένα πατάρι, μοναχικό, χωρίς σπετσάτα, χωρίς εισόδους και εξόδους, σαν ένα κομμάτι γης που ταξιδεύει· πάνω σε αυτήν κιβώτια και βαλίτσες και κάποια οικιακά στοιχεία, μάταια, μια φάλτσα απόπειρα εγκατάστασης.

Εδώ μες στην κοιλιά της ξενιτιάς, με την ερημιά να λυσσομανάει γύρω τους, μα κυρίως μέσα τους, ζουν τα ελληνάκια: η Βάσω, η γριά χωρίς όνομα, το κορίτσι χωρίς όνομα, ο μετέωρος Νίκος… Από τη Φλώρινα στον Πειραιά και από κει στη Γερμανία, έχουν ακολουθήσει τον Εθνικό μονόδρομο, με κείνη την περήφανη μελαγχολία επετειακής παρέλασης σε δρόμο ολισθηρό, κατάλληλο για να ντελαπάρουν οι υπάρξεις.

Στα μπαγκάζια – ή στα σωθικά τους – κρύβουν απλήρωτο φόβο: έναν παλιό φόνο, που έρχεται να πληρωθεί από άλλα πατριωτάκια: ο χαφιές Θύμιος με τη λεκιασμένη εθνικοφροσύνη, ο Δήμος και ο Σταύρος, άγγελοι θανάτου ενός αριστερού Θεού που τιμωρεί, τυφλός αυτός, τους άλλους τυφλούς. Ένας καινούριος φόνος – μοιραίος κι απροσδόκητος – έρχεται να βεβαιώσει την κυριαρχία του αίματος σε μια ράτσα που μπερδεύει ολοένα τη συμφορά με το πανηγύρι και κάνει τον πόνο παξιμάδι. Με ύφος και ήθος τραγικού μεγέθους, το συγγραφικό διαμάντι της Λούλας Αναγνωστάκη έπρεπε να προστατευτεί από σκηνικές εκτροπές ηθογραφικού τύπου. Η εικονογράφηση, το φολκλόρ, η γραφικότητα που συνοδεύουν συνήθως τέτοιες θεματογραφίες, πετάχτηκαν από την πρώτη στιγμή στα σκουπίδια της πρόβας. Η υποκριτική των ηθοποιών εστίασε την προσπάθειά της στη βασική αρχή: δεν παίζω το θέμα, είμαι το θέμα.

Η σκηνοθεσία δεν κατασκεύασε μια παράσταση. Η μορφή, το αισθητικό αποτέλεσμα είναι παράγωγο της φύσης των ηρώων. Έτσι αντιμετωπίσαμε το έργο: σεβόμενοι την αυτονομία των ρόλων, παρατηρώντας με προσοχή την εξέλιξη της δικής τους συμπεριφοράς. Αγωνία μας δεν υπήρξε η προβολή ενός αισθητικού εγωισμού πάνω στο έργο, αλλά η εξερεύνηση τρόπων να το αφηγηθούμε, να ξοδευτούμε υπέρ του κειμένου, μεταγγίζοντας την ενέργεια, την πνευματική και βιολογική μας δύναμη σ’ αυτό. Αυτή είναι η μαρτυρική μα και δυναμική δουλειά του ηθοποιού και γι’ αυτήν θα χειροκροτηθεί στο τέλος της βραδιάς από το συνένοχο κοινό.

ΣΩΤΗΡΗΣ ΧΑΤΖΑΚΗΣ

ΠΡΕΜΙΕΡΑ: Παρασκευή, 05-11-2004

Η Πειραματική Σκηνή της «Tέχνης» συμμετείχε στα 39α «Δημήτρια» του Δήμου Θεσσαλονίκης με τη "Νίκη" της Λούλας Αναγνωστάκη. Oι παραστάσεις δόθηκαν στις 5, 6 & 7 Νοεμβρίου 2004. Στη συνέχεια, η παράσταση εντάχθηκε στο εναλλασσόμενο ρεπερτόριο του θιάσου. Με το ανέβασμα της "Νίκης", η Πειραματική Σκηνή, που είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Θεατρικής Σύμβασης (European Theatre Convention), συμμετέχει στον κύκλο παραστάσεων με θέμα τον ξεριζωμό και την προσφυγιά, που παρουσιάζουν μέσα στο 2004 τα τριάντα πέντε θέατρα-μέλη της Σύμβασης.

Η νίκη, Λούλα Αναγνωστάκη Η νίκη, Λούλα Αναγνωστάκη Η νίκη, Λούλα Αναγνωστάκη Η νίκη, Λούλα Αναγνωστάκη Η νίκη, Λούλα Αναγνωστάκη Η νίκη, Λούλα Αναγνωστάκη Η νίκη, Λούλα Αναγνωστάκη Η νίκη, Λούλα Αναγνωστάκη Η νίκη, Λούλα Αναγνωστάκη Η νίκη, Λούλα Αναγνωστάκη Η νίκη, Λούλα Αναγνωστάκη Η νίκη, Λούλα Αναγνωστάκη Η νίκη, Λούλα Αναγνωστάκη Η νίκη, Λούλα Αναγνωστάκη Η νίκη, Λούλα Αναγνωστάκη Η νίκη, Λούλα Αναγνωστάκη

Κλικ στις φωτογραφίες για μεγέθυνση και περισσότερες πληροφορίες

Σχετικά δημοσιεύματα

Σχετικά έντυπα

Απόψεις

Μια παράσταση άρτια χωρίς φτιασίδια... με διαλεχτές ερμηνείες από όλους τους ηθοποιούς.

- Γιώργος Βιδάλης, Ελευθεροτυπία