Από το πρόγραμμα της παράστασης

Στιγμές από τη ζωή γεμάτες αλήθεια και δοσμένες με πολύ χιούμορ και ευαισθησία μας παρουσιάζει ο Γκέρνυ στις δεκαοχτώ σκηνές του έργου του. Μέσα σε μια τραπεζαρία (ή ίσως σε πολλές) παρακολουθούμε την κωμωδία και το δράμα της καθημερινότητας, το συναρπαστικό παιχνίδι των σχέσεων ανάμεσα στους ανθρώπους, με τη δύσκολη επικοινωνία των γενεών και την επικίνδυνη ισορροπία των φύλων.

Ν. Π.

Σύμβολο, άλλοτε συμπαθητικό και άλλοτε απωθητικό της σύσφιξης ή της διάλυσης των ανθρωπίνων σχέσεων, η τραπεζαρία είναι ο χώρος όπου διαδραματίζονται τα 18 μικρά κομμάτια που αποτελούν το έργο του Γκέρνυ. Σύμβολο που εξαφανίζεται σιγά-σιγά από τη ζωή μας.

Οι αυτόνομες σκηνές διαδέχονται η μια την άλλη και πολλές φορές μπλέκονται μεταξύ τους σε παράλληλη δράση, περνώντας γλυκά μέσα από λεπτότατες αποχρώσεις ανθρωπίνων καταστάσεων.

Οι διαφορετικοί ήρωες έχουν εξωτερικά ένα μόνο κοινό χαρακτηριστικό: το πέρασμά τους από αυτή την τραπεζαρία παλαιού στυλ. Βαθύτερα τους ενώνει μια βουβή και καθόλου εντυπωσιακή απελπισία. Δε βλέπουμε επικίνδυνες πράξεις ή μεγάλα δράματα. Όλα είναι καθημερινά, και τα περισσότερα επεισόδια σχεδόν κωμικά: ένα χιούμορ λεπτό, διεισδυτικό, λυτρωτικό.

Η παράσταση είναι ένας άθλος για τους ηθοποιούς που παίζουν έξι ή επτά ρόλους ο καθένας: μικρά παιδιά, νέους, μεσήλικες, γέρους. Οι ήρωες του Γκέρνυ δεν είναι απλά σκίτσα, όπως θα μπορούσε να υποθέσει κανείς λόγω της συντομίας των σκηνών. Είναι ολοκληρωμένοι χαρακτήρες, που έρχονται στη σκηνή κουβαλώντας ο καθένας την ιστορία του. Εδώ βρίσκεται η τεράστια δυσκολία για τους ερμηνευτές. Μέσα σε λίγα λεπτά πρέπει να αλλάξουν ηλικία, ύφος, ψυχολογία. Η συμβολή της Ιωάννας Μανωλεδάκη σ’ αυτή τη μεταμόρφωση είναι πολύ σημαντική. Οι μικρές αλλά ουσιαστικές εξωτερικές αλλαγές στα πρόσωπα, παίζουν συγχρόνως με τις αλλαγές χρωματικών τόνων από σκηνή σε σκηνή, που μας οδηγούν ανεπαίσθητα από το χτες στο σήμερα.

Ο ίδιος ο συγγραφέας περιορίζει τον αριθμό των ηθοποιών θεωρώντας ότι ένα μέρος της γοητείας του έργου του, οφείλεται σ’ αυτήν την αδιάκοπη εναλλαγή των ρόλων. Και προσθέτει: «αρκεί να είναι όλοι καλοί ηθοποιοί». Αυτό βέβαια θα το κρίνουν οι θεατές. Ο σκηνοθέτης μπορεί μόνο να καταθέσει πόσο δημιουργική ήταν η συνεργασία με μιαν ομάδα που έχει υψηλούς καλλιτεχνικούς στόχους, θεατρικό ήθος και ομοψυχία. 

ΕΡΣΗ ΒΑΣΙΛΙΚΙΩΤΗ