Εγκλήματα καρδιάς,Μπεθ Χένλυ

Σαιζόν » 2001-2002 » Εγκλήματα καρδιάς

Εγκλήματα καρδιάς

Μπεθ Χένλυ, 1978

Το έργο της Χένλυ παρουσιάζει την κωμικοτραγική διάσταση της ανθρώπινης φύσης. Είναι στιγμές που αποπνέει μια αίσθηση μελαγχολική, καθώς απεικονίζει έναν χαοτικό, στερημένο από αγάπη κόσμο, το όραμα, ωστόσο, της Χένλυ σε σχέση με την ανθρώπινη κατάσταση δεν είναι αρνητικό.

Διανομή

Τσικ Μπόιλ
Ελένη Δημοπούλου
Ντοκ Πόρτερ
Νίκος Κουμαριάς
Λέννυ Μαγκράθ
Μένη Κυριάκογλου
Μπέρνετ Λόιντ
Γιάννης Λάζαρης
Μεγκ Μαγκράθ
Στέλλα Μιχαηλίδου
Μπέιμπ Μαγκράθ
Μαρία Σαλτίρη

Συντελεστές

Μετάφραση
Χριστίνα Παγκουρέλη
Σκηνοθεσία
Νίκος Χατζηπαπάς
Σκηνικά-Κοστούμια
Λίλα Καρακώστα
Μουσική επιμέλεια
Κώστας Βόμβολος
Φωτισμοί
Στράτος Κουτράκης
Βοηθός σκηνοθέτη
Δημήτρα Χουμέτη
Βοηθός σκηνογράφου
Μαρία Καραδελόγλου
― » ―
Μαρίνα Κελίδου
Οργάνωση παραγωγής
Βασίλης Τζαφέρης

Από το πρόγραμμα της παράστασης

Η ζωή μου άλλαξε τελείως εξαιτίας ενός θεατρικού γεγονότος. Συνέβη στη Νέα Υόρκη, όταν ήμουν 19 ετών. Επρόκειτο να ανεβούν στο πανεπιστήμιο όπου σπούδαζα οι Τρεις αδελφές του Τσέχοφ. Όταν το έμαθα αναφώνησα: «Τρεις αδελφές. Τέλεια! Τρεις γυναικείοι ρόλοι!». Διαβάζω λοιπόν το έργο και δεν καταλαβαίνω τίποτα. Τι είναι αυτό; Ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι; Ώσπου βλέπω μια παράσταση του Βυσσινόκηπου και μου αποκαλύπτονται όλα. Ήταν καταπληκτικό όταν ο Λοπάχιν επέστρεψε στο σπίτι, αφού είχε αγοράσει το βυσσινόκηπο, και είπε: «Τον αγόρασα». Αυτή ήταν η πιο σημαντική στιγμή της ζωής του, καθώς από εδώ και πέρα δε θα αισθανόταν πια δουλοπάροικος, αλλά συγχρόνως και η χειρότερη, αφού πρόδωσε τον αγαπημένο του φίλο. Παράπαιε ανάμεσα στην απελπισία και τη χαρά, την τρέλα και τη γοητεία. Τσίριζα μέσα στο θέατρο. Έκλαιγα και γελούσα συγχρόνως, χωρίς να μπορώ να σταματήσω.

Μου λένε ότι οι ήρωές μου έχουν συχνά κάτι το γκροτέσκο, είναι παράξενοι, ασυνήθιστοι. Μα όλοι οι άνθρωποι μου φαίνονται ασυνήθιστοι. Οι ήρωές μου δεν είναι περισσότερο παράξενοι από τους γνωστούς μου και σίγουρα δεν είναι πιο παράξενοι από τους ανθρώπους που παρακολουθούμε στα δελτία ειδήσεων. Ή μήπως είναι πιο ασυνήθιστοι από όσους βλέπουμε στα realityshows; Όταν γράφω, προσπαθώ κυρίως να ανακαλύψω τι κοινά έχω εγώ με τους ήρωές μου. Δημιουργώντας τους ανακαλύπτω πως ό,τι ισχύει για ’μένα ισχύει και γι’ αυτούς. Έχω ανάγκη ό,τι αυτοί έχουν ανάγκη και ονειρεύομαι ό,τι και αυτοί ονειρεύονται. Δε νομίζω πως οι ήρωές μου προκύπτουν από την παρατήρηση του κόσμου.

Δεν έχω καμιά ιδιαίτερη προτίμηση στους γυναικείους χαρακτήρες. Δεν κάνω κανενός είδους διαχωρισμό των ηρώων μου με βάση το φύλο τους. Δε θα ήθελα σε καμιά περίπτωση να θεωρηθεί ότι τα έργα μου παρουσιάζουν τις γυναίκες καλύτερες από τους άνδρες, γιατί πολύ απλά δεν πιστεύω κάτι τέτοιο. Πιστεύω ότι μερικές γυναίκες είναι καλύτερες από μερικούς άνδρες. Ξέρω πως ακούγεται λίγο ασαφές, αλλά είναι η αλήθεια. Όπως και μερικοί άνδρες είναι καλύτεροι από κάποιες γυναίκες. Αλλά για μένα δεν τίθεται θέμα ποιος είναι ο καλύτερος, γιατί απλώς εγώ προτιμώ εκείνους που, ανεξαρτήτως φύλου, τα έχουν κάνει τελείως θάλασσα.

BETH HENLEY