Πειραματική Σκηνή της Τέχνης - Για της πατρίδας το καλό

Σαιζόν » 1994-1995 » Για της πατρίδας το καλό

Για της πατρίδας το καλό

Τιμπερλέικ Γουερτενμπέικερ, 1988

Διανομή

Κωστής Δαμάκης: Σάιντγουεϊ, Τεντς

Μένη Κυριάκογλου: Ντάμπυ Μπράιαντ, Μεγκ Λονγκ

Νίκος Λύτρας: Κετς Φρήμαν, Κυβερνήτης Φίλιπ

Ρούλα Μανισσάνου: Ντάκλινγκ

Στάθης Μαυρόπουλος: Άρσκοτ, Κάμπελ

Στέλλα Μιχαηλίδου: Μαίρη Μπρέναμ

Γιάννης Μόχλας: Ραλφ Κλαρκ

Δημήτρης Ναζίρης: Γουαϊζχάμερ, Δικαστής Κόλινς

Δημήτρης Σακατζής: Χάρρυ Μπρούερ, Καίσαρ

Έφη Σταμούλη: Λιζ Μόρντεν

Λευτέρης Τεκτονίδης: Ταγματάρχης Ρος

Συντελεστές

Μετάφραση: Χριστίνα Παγκουρέλη
Σκηνοθεσία: Γλυκερία Καλαϊτζή
Σκηνικά-Κοστούμια: Απόστολος Βέττας
Μουσική επιμέλεια: Δημήτρης Ναζίρης
Φυσαρμόνικα: Αλέκος Τριανταφύλλου
Φωτισμοί: Στράτος Κουτράκης
Ειδικές κατασκευές: Ολυμπία Σιδερίδου
Οργάνωση παραγωγής: Δημήτρης Γκάτσος
Γραμματεία: Δέσποινα Μαυρομουστάκου

Από το πρόγραμμα της παράστασης

Το πραγματικό ενδιαφέρον της Τιμπερλέικ Γουερτενμπέικερ δεν εντοπίζεται τόσο στις σχέσεις εξουσιαστών και εξουσιαζομένων, όσο στο παιχνίδι ανάμεσα στο φαίνεσθαι και το είναι, στο πρόσωπο και το προσωπείο, στην πραγματικότητα και το θέατρο. Η Γουερτενμπέικερ αναζητά τα ψεύδη της πραγματικότητας, χρησιμοποιώντας ως μέσο έρευνας και επαλήθευσης μια ψευδή πραγματικότητα. Το θέατρο δεν την απασχολεί ως θέατρο μέσα στο θέατρο –άλλωστε παρακολουθούμε μόνο σπαράγματα δοκιμών, μάλλον ακατανόητα για όσους δεν ξέρουν τον Στρατολόγο του Φαρκουάρ–, αλλά ως παιχνίδι ρόλων και μεταμορφώσεων: οι ήρωές της είναι, από τη μια πλευρά, οι αξιωματικοί, που ενώ, όπως δηλώνουν, έχουν «εκπαιδευτεί να πολεμούν», έχουν μετατραπεί σε «φτηνούς δεσμοφύλακες» και, από την άλλη, οι κατάδικοι, που καλούνται ωστόσο να παραστήσουν τους ηθοποιούς και στη συνέχεια να υποδυθούν τους ήρωες του θεατρικού έργου.

Μέσα απ’ αυτές τις πολλαπλές και φαινομενικά ανώδυνες μεταμορφώσεις, η συγγραφέας διερευνά την αθέατη πλευρά των σχέσεων, σε μια εποχή όπου οι κοινωνικές διακρίσεις νοούνταν ακόμα ως φυσικές.

ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΚΑΛΑΪΤΖΗ