Από το πρόγραμμα της παράστασης

Ας προσπαθήσω να προσδιορίσω τους βασικούς άξονες γύρω από τους οποίους αποφασίσαμε να κινήσουμε από την αρχή τη δουλειά μας (δεν πρόκειται εδώ για πληθυντικό μεγαλοπρέπειας ή μετριοφροσύνης, αλλά για κυριολεκτική χρήση του πληθυντικού).

Ο πρώτος αφορά την προσέγγιση και την απόδοση των προσώπων. Προσπαθήσαμε, κατά κάποιον τρόπο, να τα «αποτσεχωφοποιήσουμε» - και εδώ, φυσικά, χρησιμοποιώ τη λέξη με εισαγωγικά, επειδή αναφέρομαι σε μια γενική και πολύ ασαφή ιδέα που επικρατεί για τους λεγόμενους «τσεχωφικούς» ήρωες: αυτές τις υποτονικές, μελαγχολικές υπάρξεις, που περιφέρονται επιδεικνύοντας διακριτικά τα ωχρά φωτοστέφανα της κρυφής οδύνης τους.

Ένας δεύτερος άξονας καθορίζεται από την προβολή των σχέσεων ανάμεσα στα πρόσωπα. Εκτός από την ευνόητη κατάταξή τους σε τρεις δραματικές κατηγορίες (τους μακάριους γέροντες, τους εισβολείς και τα θύματα), ανιχνεύσαμε τους συνδυασμούς και τις συμμετρίες που επινοεί ο ευφυέστατος συγγραφέας τους, καθώς συνθέτει και αποσυνθέτει τις προσεγγίσεις τους, προωθεί ή ανατρέπει τις επαφές τους. Έτσι προσπαθήσαμε να προβάλουμε και μέσα στον χώρο τις αντίστοιχες σχέσεις που συγκεντρώνονται γύρω από το ερωτικό τρίο Βάνιας – Έλενα - Αστρώφ, τα ερωτικά «ζεύγη» Βάνιας – Έλενα, Σόνια – Αστρώφ, τα φιλικά «ζεύγη» Βάνιας – Αστρώφ, Έλενα – Σόνια κλπ.

Τέλος ένας τρίτος καθοριστικός άξονας έχει σχέση με τους ρυθμούς και τους τόνους του έργου. Το είδαμε σαν ένα μουσικό κομμάτι με τα ανάλογα μέρη του: μια εισαγωγή, όπου συνωθούνται ποικίλα και κάπως απροσδιόριστα ακόμα θέματα, ένα μελαγχολικό αντάτζιο γεμάτο δάκρυα και κρασί, ένα ζωηρό αλέγκρο και τέλος ένα χαμηλόφωνο αντάντε.

ΝΙΚΟΣ ΧΟΥΡΜΟΥΖΙΑΔΗΣ