Πειραματική Σκηνή της Τέχνης

Σαιζόν » 2005-2006 » Μετά τη βροχή

Μετά τη βροχή

Σέρτζι Μπελμπέλ

Το Μετά τη βροχή μιλάει για τις σχέσεις των ανθρώπων μέσα σε μια απάνθρωπη κοινωνία και απεικονίζει τις εντάσεις, τον επιθετικό ερωτισμό, την υποβόσκουσα βία αλλά και τη δίψα για επικοινωνία που χαρακτηρίζουν την εποχή μας.

Διανομή

Προγραμματιστής: Γιάννης Μόχλας
Διευθυντής διοικητικού: Στάθης Mαυρόπουλος
Ξανθιά γραμματέας: Έφη Σταμούλη
Μελαχρινή γραμματέας: Νανά Παπαγαβριήλ
Καστανή γραμματέας: Ελένη Δημοπούλου
Κούριερ: Μάριος Μεβουλιώτης
Διευθύνουσα σύμβουλος: Μένη Κυριάκογλου
Κοκκινομάλλα γραμματέας: Άννα Κυριακίδου

Συντελεστές

Μετάφραση: Λεωνίδας Καρατζάς
Σκηνοθεσία: Έρση Βασιλικιώτη
Σκηνικά-Κοστούμια: Απόστολος Βέττας
Φωτισμοί: Χρήστος Γιαλαβούζης
Μουσική: Κώστας Βόμβολος
Σύνθεση ήχων: Κώστας Βόμβολος
Βοηθός σκηνοθέτη: Ηλιάνα Παντελοπούλου
Βοηθός σκηνογράφου: Αλεξ. Μπουσουλέγκα
― » ―: Ράνια Υφαντίδου
Επιμέλεια video: Γιάννης Πειραλής
Οργάνωση παραγωγής: Βασίλης Τζαφέρης

Από το πρόγραμμα της παράστασης

Τραγικά αστείο, το έργο του Σέρτζι Μπελμπέλ, ανήκει στη σύγχρονη δραματουργία, που συμβαδίζει με τα μηνύματα της εποχής πάνω στο αρχέτυπο του θεάτρου. Τις ανθρώπινες σχέσεις. Σχέσεις που μεταλλάσσονται ραγδαία, ανάλογα με τους ρυθμούς της μετάλλαξης των κοινωνιών, τις τελευταίες δεκαετίες. Τα γενικά – κοινωνικά – χαρακτηριστικά, έχουν πάρει τη θέση του «προσωπικού» και της μοναδικότητας του ατόμου.

Οκτώ ανώνυμοι υπάλληλοι μιας μεγάλης ανώνυμης εταιρείας, σε μια μεγάλη ανώνυμη πόλη, βρίσκουν στιγμές διαφυγής στην ταράτσα του πανύψηλου κτιρίου, για να κάνουν μια μικρή, απαγορευμένη πράξη. Να καπνίσουν ένα τσιγάρο. Προφανώς συμβολική η έννοια του τσιγάρου, μοιάζει να είναι η απόληξη των χιλιάδων απαγορεύσεων και πιέσεων που υφίστανται στα γραφεία, στους κάτω ορόφους. Πιέσεις που τους οδηγούν στο κυνήγι μιας ψευδαίσθησης ελευθερίας στα ύψη, όπου, όταν φτάσουν, με πολύ κόπο – ανεβαίνοντας και δεκαπέντε ορόφους με τα πόδια από τον φόβο μήπως τους ανακαλύψουν – το χάος που αντικρίζουν προκαλεί σε όλους ανομολόγητες τάσεις αυτοκτονίας. Η «ρίψη στο κενό», η «πτώση στο έδαφος» είναι μοτίβα που έρχονται και ξανάρχονται ανάμεσα στους ανούσιους διάλογους αυτών των καλογυαλισμένων στελεχών, όταν προσπαθούν μάταια να επικοινωνήσουν μεταξύ τους. Μάταια, γιατί κανείς δεν ξέρει να ακούει τον άλλον.

Στο Μετά τη βροχή, οι ηθοποιοί καλούνται να εφαρμόσουν μια «Υποκριτική στο κενό». Κυριολεκτικά και μεταφορικά. Κυριολεκτικά γιατί πρέπει πράγματι να ισορροπήσουν στο κενό, και μεταφορικά, γιατί η ενσάρκωση ηρώων χωρίς όνομα, χωρίς χαρακτήρα, χωρίς προϊστορία ή μια ελάχιστη συνέπεια συναισθημάτων, είναι πραγματικά μια ισορροπία σε τεντωμένο σκοινί. Το παραμικρό φάλτσο, μπορεί να γκρεμίσει όλο το οικοδόμημα.

Η βροχή που πλησιάζει μετά από μια μεγάλη περίοδο ξηρασίας, φαίνεται να αποδιοργανώνει ένα ολόκληρο σύστημα αξιών, και να επενεργεί σαν καταλύτης για να βγουν στην επιφάνεια επιθυμίες και σκέψεις, για να παρθούν αποφάσεις.

Θα έλεγα, με ένα μεγάλο ερωτηματικό, για την επόμενη μέρα.

ΕΡΣΗ ΒΑΣΙΛΙΚΙΩΤΗ

Tο Mετά τη βροχή είναι μια σάτιρα πάνω στην αλλοτρίωση των ανθρωπίνων σχέσεων στις σύγχρονες κοινωνίες του ακραίου ανταγωνισμού και του φόβου. Εποχή σύγχρονη, σε μια ευρωπαϊκή μεγαλούπολη, όπου έχει δύο χρόνια να βρέξει! Xώρος της δράσης είναι η ταράτσα ενός ουρανοξύστη 49 ορόφων, όπου οι εργαζόμενοι μιας μεγάλης εταιρείας ανεβαίνουν για να καπνίσουν κρυφά, επειδή το κάπνισμα απαγορεύεται σε όλο το κτίριο. Φυσικά, το ζήτημα που απασχολεί το συγγραφέα δεν είναι τα … βάσανα των καπνιστών. Όπως τα περισσότερα έργα του Mπελμπέλ, το Mετά τη βροχή μιλάει για τις σχέσεις των ανθρώπων μέσα σε μια απάνθρωπη κοινωνία και απεικονίζει τις εντάσεις, τον επιθετικό ερωτισμό, την υποβόσκουσα βία αλλά και τη δίψα για επικοινωνία που χαρακτηρίζουν την εποχή μας. Όλα αυτά σε ένα έργο που συνδυάζει την ωμή γλώσσα με την ποίηση και τον παραλογισμό των καταστάσεων με το καταλυτικό χιούμορ.

Ν. Π.