Ευτυχισμένες μέρες

Σάμουελ Μπέκετ, 1961

Το εμβληματικό έργο του Μπέκετ, που σημάδεψε το θέατρο του 20ού αιώνα και παραμένει ως τις μέρες μας φρέσκο, πρωτότυπο και θεατρικά ανατρεπτικό.

Πρόκειται για ένα έργο χαρούμενης απόγνωσης, όπου ο Μπέκετ δικαιώνει αυτούς που υποστηρίζουν ότι στο έργο του έχουμε τη μοναδική σύγχρονη εκδοχή του τραγικού, εκείνη που αναδύεται μέσα από το γελοίο. Όπως έγραψε ο Πήτερ Μπρουκ, «ο Μπέκετ εισέρχεται στο σπάνιο πέρασμα που συνδέει το αρχαίο ελληνικό θέατρο, τον Σαίξπηρ και το σήμερα, σε μια ασυμβίβαστη πορεία κάποιου που κοιτά την αλήθεια κατάματα, άγνωστη, τρομερή, εξαίσια...». Ενώ η Χριστίνα Τσίγκου, φίλη του συγγραφέα, η οποία πρωτοέπαιξε τις “Ευτυχισμένες μέρες” στη Θεσσαλονίκη το 1966, σε μια διάλεξη που έδωσε τότε στην αίθουσα της “Τέχνης”, είπε για τον Μπέκετ και τους κωμικοτραγικούς ήρωές του: “Τον συγκλονίζει, τον μαγνητίζει η απάνθρωπη προσπάθεια που καταβάλλουν οι άνθρωποι για να οργανωθούν εναντίον της μοναξιάς· το κουράγιο και η αρχοντιά με την οποία προσπαθούν να κρύψουν το φόβο του θανάτου. Είναι κατάκοποι απ’ τη ζωή, μα επιμένουν με πείσμα να τη ζήσουν και να την αγαπούν. Παντού υπογραμμίζεται αυτή η επιμονή, η υπομονή, το κουράγιο”.

Διανομή

Παίζουν: η Ελένη Δημοπούλου (Γουΐνυ), ο Αλέξανδρος Κωχ και ο Ρίτσαρντ Άντονυ.

Συντελεστές

Μετάφραση

Διονύσης Καψάλης

Σκηνοθεσία

Δήμητρα Χουμέτη

Σκηνικά

Μαρία Καβαλιώτη

Φωτισμοί

Ρίτσαρντ Άντονυ

Βοηθός σκηνοθέτη

Δήμητρα Αναστασίου

Βοηθός σκηνογράφου

Λόρα Λούκας

Βοηθός φωτιστή

Ροδιά Βόμβολου