Η γυναίκα του Κανδαύλη,Μαργαρίτα Λυμπεράκη

Σαιζόν » 1996-1997 » Η γυναίκα του Κανδαύλη

Η γυναίκα του Κανδαύλη

Μαργαρίτα Λυμπεράκη, 1954

Τα πρόσωπα του έργου ανήκουν σε έναν άλλο πολιτισμό. Είναι πρόσωπα που προέρχονται από την Ανατολή, που έχουν κάτι αρχέγονο, γήινο, δεν έχουν τίποτα λεπτοκαμωμένο.

Διανομή

Πρώτη Γυναίκα: Ελένη Δημοπούλου

Δεύτερη Γυναίκα: Μένη Κυριάκογλου

Τρίτη Γυναίκα: Στέλλα Μιχαηλίδου

Μάγνης: Δημήτρης Σακατζής

Βασίλισσα: Λυδία Φωτοπούλου

Κανδαύλης: Δημήτρης Ναζίρης

Γύγης: Τάσος Αποστόλου

Συντελεστές

Σκηνοθεσία
Νίκος Χατζηπαπάς
Σκηνικά-Κοστούμια
Ντόρα Λελούδα
Μουσική
Κώστας Βόμβολος
Φωτισμοί
Στράτος Κουτράκης
Βοηθός σκηνοθέτη
Γιάννης Μόσχος

Από το πρόγραμμα της παράστασης

-         Τα πρόσωπα του έργου ανήκουν σε έναν άλλο πολιτισμό. Είναι πρόσωπα που προέρχονται από την Ανατολή, που έχουν κάτι αρχέγονο, γήινο, δεν έχουν τίποτα λεπτοκαμωμένο. Όλα τα πρόσωπα έχουν κάτι αδρό.

-         Ο φόνος του Κανδαύλη δεν είναι ένα κοινό έγκλημα, είναι μια θυσία. Πεθαίνει αυτός για να ζήσουν η Βασίλισσα και ο Γύγης. Κάτι σαν τις αρχέγονες ανθρωποθυσίες, όπου για να διατηρηθεί η ισορροπία της ομάδας κάποιοι έπρεπε να φύγουν προκειμένου να υπάρξουν οι άλλοι. Νόμος της φύσης.

-         Ο Κανδαύλης νιώθει για τον Γύγη και θαυμασμό και ζήλια. Ταυτίζει τον εαυτό του με τον Γύγη. Ο Γύγης είναι το alteregoτου Κανδαύλη αλλά και το αντίστροφο. Βλέπει τον Γύγη και σαν παιδί του, επειδή δεν μπορεί να κάνει ο ίδιος παιδιά. Δείχνει τη Βασίλισσα γυμνή για να ολοκληρώσει τη σχέση του και με τους δύο. Ξέρει ότι παίζει με τη φωτιά, ελπίζει ότι δεν θα του ξεφύγει ο έλεγχος, έχει αυτοπεποίθηση. Δεν είναι όμως αδαής.

-         Ο Κανδαύλης δεν ξαφνιάζεται, δεν αντιδρά ποτέ απότομα. Έχει μια νωχέλεια στο σώμα, μια χαλαρότητα που υπάρχει και στο βλέμμα του. Ηρεμία στο πρόσωπο, σαν ανέκφραστος. Έχει το βάρος της σοφίας. Το βάδισμά του είναι σαν να έχει συνεχώς μια αντίσταση, ένα κράτημα στο σώμα. Είναι διανοούμενος. Δεν εκπλήσσεται από τίποτα. Μέσα του όμως υπάρχει μια κρυφή ελπίδα διάψευσης. Σαν να έχει προσχεδιάσει τα πράγματα. Παίζει ένα παιχνίδι αυτοεπιβεβαίωσης. Εξωθεί τους δύο ανθρώπους που αγαπάει περισσότερο σε ακραίες καταστάσεις για να δει τα όριά τους. Βάζει τους όρους του παιχνιδιού και του ξεφεύγουν. Μήπως το παιχνίδι του τείνει στην εκπλήρωση μιας ενδόμυχης επιθυμίας του; Μήπως ουσιαστικά αυτοκτονεί; Μήπως αποτραβιέται από μόνος του, ώστε το καινούριο να διαδεχτεί το παλιό;

-         Η κίνηση των Γυναικών είναι χαλαρή, δεν έχει γωνίες, σαν να μην έχουν οστά. Σαν να γλιστράνε. Έχουν τη λαγνεία των ανθρώπων που κινούνται μέσα στην έρημο.

-         Ο Μάγνης είναι σκοτεινό πλάσμα, απόκοσμο. Σαν τραγούδι ο λόγος του.

-         Η Βασίλισσα και ο Γύγης φοβούνται να πλησιάσουν ο ένας τον άλλο. Πρέπει να φανεί αυτή η προσπάθεια απομάκρυνσης, που είναι όμως ένας εν δυνάμει παθιασμένος έρωτας.

-         Η Βασίλισσα είναι ερωτευμένη με τον Κανδαύλη. Τον σκοτώνει γιατί την πρόδωσε, όχι για να μείνει με τον Γύγη.

-         Δεν είναι η Βασίλισσα που βρίσκεται ανάμεσα στους δύο άντρες. Ο Γύγης είναι αυτός που στέκεται ανάμεσα στον Βασιλιά και τη Βασίλισσα, ανάμεσα στους δύο πόλους. Παρά τη δύναμή του, ο Γύγης άγεται και φέρεται από τους άλλους δύο. Βρίσκεται ανάμεσα σε δύο εξουσίες, στην εξουσία του κράτους και της φιλίας που ασκεί πάνω του ο Κανδαύλης και στην εξουσία του σεξουαλικού πόθου που ασκεί πάνω του η Βασίλισσα. Ο Κανδαύλης το γνωρίζει και θα θελήσει να τον οδηγήσει στα άκρα.

                ΝΙΚΟΣ ΧΑΤΖΗΠΑΠΑΣ

Επαναλήψεις

Παρασκευή 16/1/1998
Θέατρο "Αμαλία"
Πρώτη παράσταση: Παρασκευή 14 Μαρτίου 1997. Η παράσταση παρουσιάζεται την περίοδο 1997-1998 για δεύτερη συνεχή χρονιά. Πρεμιέρα: Παρασκευή 16 Ιανουαρίου 1998.