Προτάσεις
Θέατρο "Μεταξουργείο": Μαράν Αθά (16-17/4/2011)
Η αναγνώριση του εαυτού μας μέσα από την αναγνώριση του άλλου και τα όρια της προσωπικής μας βούλησης και ευθύνης είναι τα μοτίβα της παράστασης, η οποία βασίζεται σε ένα σπουδαίο σύγχρονο ελληνικό κείμενο. Η ιδιότυπη γλώσσα του συγγραφέα είναι μια αρμονική μίξη της θεσσαλικής ντοπιολαλιάς με τον αφομοιωμένο λόγο του Παπαδιαμάντη και του Βιζυηνού. Το αποτέλεσμα είναι ένας ρυθμικός «γλυκύς» και «εύηχος» λόγος.
Διανομή
Παίζει η Γιασεμί Κηλαηδόνη.
Συντελεστές
- Διασκευή-Σκηνοθεσία
- Δήμος Αβδελιώδης
- Μουσική
- Βαγγέλης Γιαννάκης
- Σκηνικά-Κοστούμια
- Μαρία Πασσαλή
Απόσπασμα από σημείωμα του συγγραφέα
«Είμαστε έμπλεοι από το ‘ανεκπλήρωτο’. Αυτό που επιθυμούμε και δεν το πράξαμε. Αυτό που ονομάζουμε ‘σπαταλημένη ζωή’, ή αλλιώς το λέμε, αφελώς, ‘μοίρα’. Τελικά δεν είναι παρά μια εκ των υστέρων αφήγηση. Μια ‘κατασκευασμένη’ αφήγηση. Ελπίζω να εννοείτε όσα εννοώ...»
Θωμάς Ψύρρας
Μεταξουργείο
Ιδρύθηκε από το 1999 από την Άννα Βαγενά και τον Λουκιανό Κηλαηδόνη. Έχει ανεβάσει ως τώρα δεκαεννέα έργα. Πρώτη παράσταση του Μαράν Αθά: 11 Οκτωβρίου 2009. Φέτος οι παραστάσεις συνεχίζονται για δεύτερη χρονιά.
ΠΡΕΜΙΕΡΑ: Σάββατο, 16-04-2011
Πρόγραμμα
- Σάββατο 16/4/2011
- 9 μ.μ.
- Κυριακή 17/4/2011
- 7 μ.μ.
Video
Απόψεις
Ο Αβδελιώδης δίδαξε ελληνικό ανθηρό λόγο, ήθος, κίνηση και παύσεις θεσπέσιας αυτογνωσίας. Η Γιασεμί Κηλαηδόνη δεν αποδεικνύεται απλώς ένα σπάνιο μουσικό εργαλείο. Πίσω από τη θηριώδη τεχνική, πίσω από τη μουσική τοποθέτηση της φωνής, πίσω από τη λιτή τελετουργία των κινήσεων, σκάπτοντας ένδον, εξόρυξε σπάνια μεταλλεύματα ήθους, δύναμης ψυχής, και μια πολύτιμη καλλιέργεια.
Σ’ έναν υποκριτικό άθλο διόμισυ ωρών, μια συγκλονιστική ηθοποιός αφηγείται όσα αναδύονται στη μνήμη ενός 90χρονου μοναχού, ο οποίος αναγκάστηκε να συγκρουστεί με τη θρησκευτική εξουσία και τελικά να χάσει.
Οι μορφές του παραμυθιού μεταφέρονται μέσα μας, όπως συμβαίνει με την αφήγηση των θρύλων. Υπάρχουν στιγμές στην παράσταση που ανοιγοκλείνει η πόρτα προς την άβυσσο... Το θέατρο σαν νοσταλγία της χαμένης ενότητας.
Δεν κατάλαβα πώς πέρασαν διόμιση ώρες βλέποντας αυτό το πλάσμα να φλέγεται, να βυθίζεται στην παράκρουση, να υψώνεται στα ουράνια, να αλλάζει φύλο, ηλικία, τόπο και χώρο κάνοντας ελάχιστες κινήσεις και φορώντας ένα μαύρο ράσο.